Σύμφωνα με έρευνες , τα άτομα που παρουσίαζαν έλλειψη σεληνίου αντιμετώπιζαν σε υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης μίας σε ασθένειες του θυρεοειδούς, ενώ εκείνα των οποίων τα επίπεδα σεληνίου ήταν στα φυσιολογικά επίπεδα παρουσίασαν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν μία ασθένεια του θυρεοειδούς.
Ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η λήψη σεληνίου από εκείνους στους οποίους αυτό βρίσκονταν σε χαμηλά επίπεδα, μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης παθήσεων του θυρεοειδούς.
Η επαρκής πρόσληψη σεληνίου, ακόμη και σε συμπλήρωμα σε κάποιες περιπτώσεις, φαίνεται πως βελτιώνει τον αριθμό αντισωμάτων που προσβάλλουν το θυρεοειδή. Πολλά επίσης είναι τα πλεονεκτήματα της θεραπείας με σελήνιο σε αυτοάνοσες θυρεοειδικές παθήσεις όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto.
Συγκεκριμένα, σε ασθενείς με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Hashimoto η χορήγηση 200 mg σεληνίου την ημέρα για 3 μήνες μείωσε τα επίπεδά των αντιμικροσωμιακών αντισωμάτων (αντι-TPO) στο 63.6% της αρχικής τους τιμής.
Η ανεπαρκής λήψη σεληνίου έχει ως αποτέλεσμα την μειωμένη δραστικότητα κάποιων σεληνοπρωτεϊνών που διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην ρύθμιση της λειτουργίας του θυροειδή και στην ομοιοστασία των θυρεοειδικών ορμονών.
Οι αναγκες ενος υγειούς ενήλικά και μιας εγκύου ειναι 70 mg σελινίου την ημέρα , ενώ μιας θηλάζουσας γυναίκας είναι 85 mg την ημέρα.
Είναι σημαντικό να διασφαλίσετε την επαρκή πρόσληψη σεληνίου από την διατροφή σας καταναλώνοντας τρόφιμα που το περιέχουν.
Διατροφικές πηγές σεληνιου
Το σελήνιο θα το βρείτε κυρίως
στον τόνο
τις γαρίδες,
τις σαρδέλες,
το σολομό,
τη γαλοπούλα,
το μπακαλιάρο,
τα στρείδια,
το κοτόπουλο,
το αρνί,
τα χτένια
το βοδινό κρέας
και στα καρύδια βραζιλίας οπου και έχουν πολύ μεγάλη περιεκτικότητα σε σελίνιο
Πιο συγκεκριμένα , 15 γρ απο καρύδια Βραζιλίας περιέχουν 272 mg σεληνίου , έτσι καλύπτουν άριστα τις απαιτήσεις ενός ασθενή με υποθυρεοειδισμό ,
με μεγάλη προσοχή στην ποσότητα και την διάρκεια κατανάλωσης και φυσικά η κατανάλωση τους να γίνεται απο ασθενείς που
δεν λαμβάνουν συμπληρωματικά το σελίνιο με οδηγία ιατρού.
Οπως προαναφέρθηκε σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών, για κάποιους ανθρώπους που υποφέρουν από νόσους του θυρεοειδούς, η πρόσληψη 100 έως 200 μικρογραμμαρίων σεληνίου την ημέρα μπορεί να είναι απαραίτητη.
Αν λαμβάνεται το σελήνιο σε κανονικές δόσεις δεν έχει συνήθως παρενέργειες.
Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, μπορεί να προκαλέσει άσχημη αναπνοή, πυρετό όπως και προβλήματα στο συκώτι, στα νεφρά και στην καρδιά.
Τι επιπλέον πρέπει να πρέπει να προσέχει στην διατροφή του ο ασθενής με θυρεοειδίτιδα Hashimoto ;
Επαρκής πρόσληψη ιωδίου που προσλαμβάνουμε απο το ιωδιούχο αλάτι και τα θαλασσινά κυρίως απο τον μπακαλιάρο , το καλαμάρι και τον τόνο, είναι πολύ σημαντική για την βελτίωση της νόσου.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη από Έλληνες ερευνητές, η έλλειψη βιταμίνης D ενδέχεται να σχετίζεται με την παθογένεια της θυρεοειδίτιδας Hashimoto και η συμπληρωματική χορήγηση της βιταμίνης D3 θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για την αυτοάνοση αυτή νόσο. Η συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης D προκάλεσε σημαντική μείωση της τάξεως του 20,3% στα επίπεδα της anti-TPO.
Η έκθεση του δέρματος στην ηλιακή ακτινοβολία έχει ως αποτέλεσμα τη σύνθεση της βιταμίνης D3, ενώ φυσικές τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D είναι:
ο κρόκος των αυγών
το συκώτι
τα λιπαρά ψάρια όπως ο τόνος και ο σολομός
Η έλλειψη και άλλων ιχνοστοιχείων και βιταμινών όπως το σίδηρο και η βιταμίνη Β12, απαντώνται συχνά σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Ο σίδηρος είναι ένα σημαντικό ιχνοστοιχείο για τη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών και η έλλειψη του μειώνει τη δραστικότητα του ενζύμου θυρεοειδική υπεροξειδάσης (TPO).
Επιπροσθέτως, έχει βρεθεί ότι το 30 % των ασθενών με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα έχουν έλλειψη Β12 γι’ αυτό θα πρέπει να ακολουθούν μια διατροφή πλούσια σε αυγά, μοσχάρι, συκώτι και λιπαρά ψάρια.
Εν τέλη
H υιοθέτηση μιας σωστής και ισορροπημένης διατροφής μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη στην θυρεοειδίτιδα Hashimoto όπως τη μείωση της κόπωσης και των μυϊκών πόνων, την μείωση του στρες και την βελτίωση της διάθεσης αλλά και τον έλεγχο του σωματικού βάρους. Το διαιτολόγιο θα πρέπει να είναι χαμηλό σε λιπαρά, πλούσιο σε φρέσκα φρούτα και λαχανικά, άπαχο κρέας και ψάρια. Αποφύγετε τα ραφιναρισμένα και επεξεργασμένα τρόφιμα, το λευκό αλεύρι αλλά και τη ζάχαρη, αφού έχουν σε πολλές έρευνες έχουν συνδεθεί με την ανάπτυξη αυτοάνοσων νοσημάτων
